Dyslexie en een slecht handschrift … soms expres en soms niet.

daniel-handschrift

Dit was geen toeval. Vandaag had ik met iemand een zakelijke afspraak. Hij had mijn bordje van Beeld-Wijs zien hangen op ons huis. Daarop staat dat ik mensen begeleid met dyslexie, dyscalculie en AD(H)D. Hij wil graag mijn kaartje, voor het geval dat zijn zoon van 2 dyslexie krijgt. Hij heeft namelijk dyslexie. De basisschool had dat nooit ontdekt en hij kwam er pas achter op de middelbare school. Hij vertelt dat hij expres heel slecht schrijft, zodat anderen niet kunnen lezen dat hij veel spelfouten maakt.

Eigenlijk hoeft hij ook niet te schrijven, want hij heeft een fotografisch geheugen, een computer en een secretaresse. Hij schrijft dingen op om zijn klanten het gevoel te geven dat hij het gesprek serieus neemt… Tuurlijk doet hij dat, ook met zijn fotografisch geheugen. Bij hem werkt het nu eenmaal anders als beelddenker. Aan het einde van het gesprek heeft hij niks op geschreven, dat hoefde niet. Hij redt zich prima in zijn werk, ‘maar geef toch maar dat kaartje voor het geval mijn zoon het ook krijgt…’.

Ik was voor zijn bezoek net bezig om de evaluatie van een Davis counseling met een jongen van 10 jaar uit te werken. Zijn moeder had verteld dat het kleien van letters echt verschil voor haar zoon had gemaakt, hij ging veel beter schrijven. Dat had zijn fysiotherapeut voor het schrijfprobleem ook gezegd: “hij heeft ineens zo mooi de letters opgeschreven, helemaal uit zijn hoofd.” Zijn moeder merkte ook dat hij vrolijker werd op school. Je bent als moeder natuurlijk blij als je kind ’s morgens met plezier naar school gaat en ’s middags vrolijk weer thuis komt. Voordat hij hulp kreeg voor zijn dyslexie en zijn handschrift was er veel frustratie bij hem. Zijn moeder vertelt dat het voor haar duidelijk is, dat ik hem dingen heb geleerd waardoor hij zelf beter met zijn dyslexie kan omgaan, zoals zijn gedachte-oog en energiemeter. Hij kan zich nu beter concentreren en oriënteren. Het beter kunnen oriënteren heeft effect op zijn aandacht, spelling en handschrift. Dat die frustratie weg is, vindt zij nog veel belangrijker dan mooi kunnen schrijven. Voor hem is het een opsteker dat de juf ziet dat hij nu zo mooi kan schrijven: Mooi hoor!